బుడతడు

అనగనగా, ఒక ఊర్లో పేర్రాసి పెద్దమ్మ ఉండేది. ఆమెకు నలుగురు కొడుకులు ఉండేవారు. ఆ నలుగురు వేటకు వెళ్లారు. వాళ్లకు ఒక అడవి పంది కనిపించింది. వాళ్లను చూసి ఆ పంది, “నన్ను చంపకండి. నేను చెప్పే మాట వినండి. ఇక్కడ నాలుగు కుంచాల వరహాలు చల్లాను. నేను నీళ్లు తాగి వచ్చేవరకు వాటిని మీరు ఎత్తగలిగితే, నన్ను చంపండి. ఎత్తలేకపోతే, నేను మిమ్మల్ని మింగేస్తాను” అంది.

వాళ్లు ధైర్యంగా “ఓసు, ఇది ఎంత పని! వెళ్లిరా” అంటూ వరహాలు ఎత్తేందుకు ప్రయత్నించారు. కానీ ఎంత ప్రయత్నించినా వాళ్లు వాటిని ఎత్తలేకపోయారు. ఆ పంది వాళ్ల నలుగుర్నీ మింగేసింది.

తన కొడుకులు తిరిగి రాలేదని తెలుసుకొని, పేర్రాసి పెద్దమ్మ బాధతో ఏడుస్తూ ఒక పచ్చి మిరపకాయని పక్కన పెట్టుకొని పడుకుంది. తెల్లారే సరికి ఆమెకు ఒక బుడతడు పుట్టాడు. వెంటనే ఆ బుడతడు, “అమ్మా, నేను వేటకు వెళ్తాను” అన్నాడు.

“నీకు ఏమి తెలుసురా? నీ నలుగురు అన్నలు వేటకు వెళ్లి చచ్చిపోయారు. వాళ్లను అడవి పంది మింగింది. నిన్నూ మింగుతుంది. వెళ్ళవద్దు” అని పెద్దమ్మ ఏడ్చింది. కానీ బుడతడు ఆమె మాట వినక, కత్తి తీసుకొని అడవికి వెళ్లాడు.

అక్కడ అడవి పంది కనిపించింది. ఆ పంది, “నన్ను చంపకు. నేను నీళ్లు తాగి వచ్చేవరకు నాలుగు కుంచాల వరహాలు ఎత్తగలిగితే, నన్ను చంపు” అంది. బుడతడు సరేనని ఒప్పుకుని, నిమిషాల్లోనే నాలుగు కుంచాల వరహాలు ఎత్తి, పందిని మధ్యగా నరికాడు. పంది పొట్టలోంచి అన్నల నలుగురూ బయటపడ్డారు.

అన్నలు బుడతడిని చూసి అసహ్యపడి, గొయ్యి తవ్వి వాణ్ని గోతిలో కప్పి పెట్టారు. కప్పి పెట్టి ఇంటికి వెళ్లారు. “మీ తమ్ముడు ఎక్కడ?” అని పెద్దమ్మ బాధతో అడిగింది.

“వాడా? ఆ బుడతడా? మా తమ్ముడు? వాణ్ని గొయ్యి తవ్వి గోతిలో పాతిపెట్టేశాం” అన్నారు అన్నలు. “అయ్యో, ఎంత పొరపాటు చేశారురా! వాడే మీ తమ్ముడు, గొయ్యి తవ్వి వాణ్ని నాకు తీసుకొచ్చి పెట్టండి” అని పెద్దమ్మ అన్నది.

సరేనని అన్నలు అడవికి వెళ్లి బుడతడిని తవ్వి బయటకు తీసుకువచ్చి ఇంటికి తీసుకొచ్చారు. పేర్రాసి పెద్దమ్మ బూరెలు వండి నలుగురు కొడుకులకు పెట్టి, బుడతడికి మాత్రం పేడబూరెలు వండి పెట్టింది. బుడతడు నలుగురు అన్నల దగ్గర నుండి నాలుగు బూరెలు అడిగి, హాయిగా తింటూ పోయాడు.

దోవలో బూరెలోంచి ఒక శనగపప్పు కింద పడింది. ఆ పప్పు మొలవాలని బుడతడు కోరాడు. పప్పు మొలిచి మొక్క పెద్దదై చెట్టుగా మారాలని కోరుకున్నాడు. మొక్క పెద్దదై, పెద్ద వృక్షమయింది. ఆ చెట్టుకు పువ్వు పూయాలని, బూరెలు పండాలని అన్నాడు. చెట్టు పువ్వు పూసి, బూరెలు పండాయి. హాయిగా ఆ చెట్టుపైకి ఎక్కి బూరెలు తింటూ ఉన్నాడు.

ఆ దోవన రాజు కూతురు వెళ్తోంది. చెట్టుపై బూరెల్ని చూసి ఆమెకు నోరూరింది. “నాకు ఒక బూరె పెడతావా?” అంది రాచకుమార్తె. “నోటితో పెడితే నోరు ఎంగిలి, కాలుతో పెడితే కాలు ఎంగిలి, కన్నుతో పెడితే కను ఎంగిలి. ఎట్టా పెట్టను?” అన్నాడు బుడతడు.

“నీ తల వెంట్రుకతో పెట్టు” అంది రాచకుమార్తె. ఆ తల వెంట్రుకతో పాటు బుడతడు కూడా ఆమె ఒడిలో జారి, ఆమె గుర్రంపై ఆమె ఒడిలో స్వారీ చేస్తూ హాయిగా వెళ్లిపోయాడు.