పొట్టి పిచిక కథ

అనగా అనగా ఒక ఊళ్లో ఒక రాజు ఉండేవాడు. ఆ రాజుగారికి చాలా అందమైన మహలు ఉంది. దానికి ఒక పెద్ద గోపురం ఉంది. ఆ గోపురంలో ఒక పిచిక గూడుకట్టుకుంది. ఈ పిచిక చాలా పెంకి పిచిక. అంతేకాకుండా తెగ వాగుతుంది. అందుకే అందరూ దాన్ని “తెగవాగుడు పిచిక” అంటారు.

ఒకరోజు ఈ పిచికకు గోపురం ముందు గాని కాసు దొరికింది. అది మిలమిలా మెరుస్తున్న నాణెం, అచ్చంగా బంగారంలాగే ఉంది. పిచిక దాన్ని ముక్కుతో పట్టుకుని ముచ్చటగా తీసుకువచ్చింది. అటుతిప్పి ఇటుతిప్పి “ఆహా! నా బంగారుకాసు” అంటూ ఉప్పొంగిపోయింది.

పట్టలేని ఆనందంతో పిచిక గెంతులేస్తూ నాట్యం చేస్తూ ఇలా పాడింది:

తళతళా మెరిసేటి బంగారుకాసు
మిలమిలా మెరిసేటి మేలైనకాసు
దొరికింది దొరికింది బంగారుకాసు
దారిలో దొరికింది బంగారుకాసు
మిలమిలా తళతళా మెరిసేటి కాసు!

చుట్టుపక్కల ఉన్న పిచికలన్నీ ఈ పాట విని గుంపులుగా వచ్చి సంతోషంతో గెంతుతూ పాడటం మొదలుపెట్టాయి.

గోపురానికి దగ్గరగానే రాజుగారి పడకగది ఉంది. పిచికల గొడవతో రాజుగారికి నిద్రాభంగమైంది. వెంటనే పిచిక వద్ద నుండి నాణెం తీసుకోవాలని రాజుగారు మంత్రికి ఉత్తరం పంపారు. మంత్రి ఈ ఆజ్ఞను సేనాధిపతికి చెప్పగా, సేనాధిపతి తన సేవకుడితో నాణెం తీసుకురమ్మని చెప్పాడు.

సేవకుడు గోపురం ఎక్కి పిచిక ముక్కు నుండి నాణెం లాక్కుని సేనాధిపతికి ఇచ్చాడు. సేనాధిపతి దాన్ని మంత్రికి ఇచ్చి, మంత్రి దాన్ని రాజుగారికి ఇచ్చాడు. రాజుగారు దాన్ని అటూ ఇటూ తిప్పి చూసి, “అబ్బే! ఇంతా చేస్తే ఇది రాగి నాణెం. దీనికేనా పిచిక ఇంత గొడవ చేసింది” అని దాన్నొక మూల పారవేసి, “ఇక పిచిక అల్లరి చేయనియ్యకు” అని నిద్రపోవడానికి పడుకున్నారు.

తెగవాగుడు పిచిక గడుసుదే గానీ, సేవకుడు నాణెం లాక్కునప్పుడు ఏమీ చేయలేకపోయింది. మిగిలిన పిచికలన్నీ ఏం ప్రమాదం వస్తుందో అని పారిపోయాయి. పిచిక ఒక్కతే ఉండిపోయింది.

రాజుగారు మంచి గాఢనిద్రలో ఉన్నారు. అంతలో పిచిక మళ్ళీ గెంతుతూ పాడటం మొదలు పెట్టింది.

“మావూరు రాజుకీ మంచి వడ్డీ మీద బంగారుకాసొకటి బదులిచ్చినాను! బదులిచ్చినాను నా బంగారుకాసు!”

ఈ పాట వినగానే, ముందుగా పారిపోయిన పిచికలన్నీ మళ్ళీ వచ్చి ఆడుతూ పాడటం మొదలుపెట్టాయి. మళ్ళీ రాజుగారికి నిద్ర చెడిపోయింది. రాజుగారికి ఎక్కడలేని కోపం వచ్చింది. వెంటనే పిచికను తన దగ్గరకు తీసుకురావాలని మంత్రికి ఉత్తరం ఇచ్చారు. మంత్రి సేనాధిపతికి, సేనాధిపతి సేవకుడికి ఈ ఉత్తరం అందజేశారు. సేవకుడు చిత్తం అని వెళ్లి గోపురం ఎక్కి పిచికను పట్టుకొని సేనాధిపతికి ఇచ్చాడు. సేనాధిపతి ఆ పిచికను మంత్రికి, మంత్రి దాన్ని రాజుగారికి ఇచ్చాడు.

రాజుగారు తక్షణం వంటవాడిని పిలిపించి, “ఈ పిచికను తోటలో పాతిపెట్టండి” అని అన్నారు.

వంటవాడు పిచిక కాలికి తాడుకట్టి తీసుకుపోయి తోటమాలికి ఇచ్చాడు. తోటమాలి దాన్ని నేలలో పాతిపెట్టాడు.

తోటమాలి వెళ్లిపోయిన తరువాత, రాజుగారి కుక్క తాను దాగున్న చెట్టు పక్కనుంచి బయటికి వచ్చి పిచికను తవ్వి తీసింది. కుక్కను చూసి మొదట పిచిక భయంతో వణికింది. కానీ, అంతలోనే ధైర్యం తెచ్చుకుని, “కుక్కా! కుక్కా! నన్ను తినేస్తావా యేమిటీ?” అని అడిగింది.

“ఔను, ఇప్పుడే” అంది కుక్క.

“నా ఒళ్లో మట్టి నిండివుంది. నా రెక్కలు తడిసిపోయాయి. ఈ మట్టిని వదిలించుకుని, నా రెక్కలు ఎండబెట్టుకోనివ్వు. అప్పుడు నువ్వు తినడానికి రుచిగా ఉంటాను” అంది పిచిక.

“సరే. వేగంగా ఆ మట్టి తుడుచుకుని, రెక్కలు ఎండబెట్టుకో” అని తొందర పెట్టింది కుక్క.

పిచిక మట్టిని దులుపుకుంటున్నట్లుగా ఒక గెంతు వేసింది. ఒళ్లంతా దులుపుకుని ఇంకో గెంతు వేసి రెక్కలు విప్పి ఆరబెట్టుకుంది. తర్వాత ఇంకొంచెం దూరం గెంతి, తుర్రుమని ఎగిరింది.

ఎగిరి ఎగిరి పిచిక రాజుగారు నిద్రపోతున్న మందిరం దగ్గరకే వచ్చింది. దాన్ని తరుముకుంటూ, అరుస్తూ కుక్క కూడా అక్కడికే వచ్చింది. కుక్క అరుపులకి రాజుగారికి మళ్ళీ నిద్రాభంగమైంది. రాజుగారు కోపంతో లేచి, “కుక్కను చంపండి! కుక్కను చంపండి!” అని అన్నారు.

ఇది విని మంత్రి అరుస్తూ అక్కడికి వచ్చాడు. రాజుగారు కోపంతో, “మంత్రిని చంపండి! మంత్రిని చంపండి!” అన్నారు.

అంతలోనే, అరుస్తూ సేనాధిపతి కూడా అక్కడికి వచ్చాడు. “సేనాధిపతిని చంపండి! సేనాధిపతిని చంపండి!” అని అన్నారు రాజుగారు.

వంటవాడు కేకలు వేస్తూ వచ్చాడు. “వంటవాడిని చంపండి! వంటవాడిని చంపండి!” అన్నారు రాజుగారు.

ఇది విని తోటమాలి అరుస్తూ పరుగెత్తుకుంటూ అక్కడికి వచ్చాడు. రాజుగారు “తోటమాలిని చంపండి!” అన్నారు. ఇదంతా పిచిక ఒక మూల దాక్కుని దొంగతనంగా చూస్తూ ఉంది.

తోటమాలి కేకపెట్టగానే, రాజుగారు కేక వేశారు. కుక్క మొరిగింది. మంత్రి అరిచాడు. సేనాధిపతి అరిచాడు. వంటవాడు అరిచాడు. తోటమాలి అరిచాడు. అందరూ అరిచారు. రాజుగారు ఒళ్లు తెలియని కోపంతో “అందర్నీ చంపండి!” అని అన్నారు.

ఇదంతా చూసి పిచిక ఇలా పాడుతూ ఎగిరిపోయింది:

“వట్టి పిచ్చివాడు మా రాజు!
పనికిమాలినవాడు మా రాజు!
బుద్ధి తక్కువవాడు మా రాజు!
ఇంకెక్కడా లేదు ఇటువంటి రాజు!

కాజేసినాడు నా బంగారు కాసు
భూమిలోపల నన్ను పూడ్చి పెట్టేడు
మంత్రిని చంపమని కేకలేశాడు
సేనాపతిని చంపమని చప్పట్లు చరించాడు
వంటవాడిని పట్టి వధ చెయ్యమన్నాడు
తోటమాలిని చంపి పారేయమన్నాడు

వట్టి పిచ్చివాడు మా రాజు!
పనికిమాలినవాడు మా రాజు!
బుద్ధి తక్కువవాడు మా రాజు!
ఇంకెక్కడా లేడు ఇటువంటి రాజు!”

అని పాడుతూ పిచిక, “ఇటువంటి బుద్ధిలేని రాజుగారి రాజ్యంలో ఉండకూడదు” అని ఎగిరిపోయింది.

రాజుగారు నిష్కారణంగా కోపం తెచ్చుకున్నందుకు చాలా విచారించారు. పిచిక కూడా తన నోటి దురుసుతనం మానుకోవాలని గ్రహించింది. అప్పటి నుండి పిచిక కూడా సుఖంగా బతికింది. రాజుగారూ సుఖంగా బతికారు.