చీమ చిలుక పాయసం

అనగా అనగా ఒక చీమా ఒక చిలకా ఉండేవారు. వాళ్లిద్దరికీ ఎంతో సావాసం. ఒకనాడు వాళ్లిద్దరికీ పాయసం వండుకుని తినాలని బుద్ధి పుట్టింది. చీమ బియ్యపు నూకలూ, పంచదార తెచ్చింది. చిలక కట్టెపుల్లలూ, చట్టీ, నిప్పూ తెచ్చింది. చీమ నిప్పు అంటించింది, చిలక పొయ్యి ఊదింది. చివరికి పాయసం తయారైంది.

అయితే చీమకి మహా తొందర. అది గబగబా చట్టీ ఎక్కి పాయసం తినబోయి అందులో పడిపోయి చచ్చిపోయింది. చిలక కూడా ఆత్రపడి పాయసంలో ముక్కు ముంచింది. ఇంకేం, ముక్కు చుర్రున కాలింది. అది “కుర్రో మొర్రో!” అని అంటుకుంటూ రావిచెట్టు మీదికి ఎగిరి కూర్చుంది.

రావిచెట్టు చిలకను చూసి కొంచెం గేలిగా “చిలకా, చిలకా! ఏం విచారంగా ఉన్నావు?” అని అడిగింది. చిలకకు కొంచెం విసుగేసి, “ఏమీలేదు. చీమా నేనూ పాయసం వండుకున్నాం. చీమ పాయసంలో పడిపోయి చచ్చిపోయింది. నాకు ముక్కు కాలింది. ఇంత పోకిళ్లు పోతున్న నీ ఆకులు రాలిపోవకూడదా!” అంది.

ఆ మాట వినగానే రావిచెట్టు ఆకులు జలజలా రాలిపోయాయి.

ఇంతలో ఒక ఏనుగు ఆ దారినిపోతూ చెట్టును చూసి నవ్వు వచ్చింది. “చెట్టూ, చెట్టూ! నీ ఆకులు రాలిపోయాయి, ఎందుకు? ఎండాకాలం కాదుగా?” అని అడిగింది.

“ఏమీ కాదు. చీమా, చిలకా పాయసం వండుకున్నాయి. చీమ పాయసంలో పడిపోయి చచ్చిపోయింది. చిలకకి ముక్కు కాలింది. వెక్కిరించిన నాకు ఆకులు రాలిపోయాయి. ఇంత నవ్వుగా ఉన్న నీకు తొండం ఊడిపోకూడదా?” అన్నది రావిచెట్టు.

ఏనుగు తొండం ఊడిపోయింది. పాపం, అది ఏడుస్తూ చెరువు దగ్గరికి వెళ్లి కూర్చుంది. చెరువుకు తొండంలేని ఏనుగును చూసి నవ్వు వచ్చింది. “ఏం, ఏనుగా! నీళ్లు తాగటంలేదే? తొండం ఎక్కడ పెట్టి వచ్చావు?” అంది.

“ఎక్కడా పెట్టలేదు. చీమా, చిలకా పాయసం వండుకున్నారు. చీమ పాయసంలో పడిపోయి చచ్చింది. చిలకకి ముక్కు కాలింది. చిలకను వెక్కిరించిన రావిచెట్టుకు ఆకులు రాలాయి. అది చూసి నవ్విన నాకు తొండం ఊడిపోయింది. నన్ను చూసి వెటకారం చేస్తున్న నీ నీళ్లు ఎండిపోకూడదా?” అన్నది ఏనుగు.

అనగానే చెరువులో నీళ్లు ఎండిపోయాయి. ఇంతలో తోడికోడళ్లు ఇద్దరు చెరువుకి నీళ్ల కోసం వచ్చారు. నీళ్లు లేకపోవడం చూసి వాళ్లకు నవ్వు వచ్చింది. “ఏం, చెరువూ! ఇలా ఎండిపోయావేంటి?” అని అడిగారు.

“ఏమీ లేదు. చీమా, చిలకా పాయసం వండుకున్నారు. చీమ పాయసంలో పడిపోయి చచ్చింది. చిలకకి ముక్కు కాలింది. చిలకను వెక్కిరించిన రావిచెట్టుకు ఆకులు రాలాయి. అది చూసి నవ్విన ఏనుగుకు తొండం ఊడిపోయింది. ఏనుగును చూసి వెటకారం చేసిన నాకు నీళ్లు ఎండిపోయాయి. నన్ను చూసి పగలబడుతున్న మీ బిందెలు అలాగే అంటుకుపోతే బాగుండదు!” అన్నది చెరువు.

అనగానే బిందెలు అంటుకుపోయాయి. ఇంతలో ఇంకో మనిషి కావిడితో నీళ్ళకు వచ్చాడు. చెరువులో నీళ్లు లేకపోవడం, బిందెలు అంటుకుపోవడం చూసి పాపం, మంచిగా “ఏమమ్మా! బిందెలు అట్లా అంటుకున్నాయి, ఎందుకూ?” అని అడిగాడు.

“ఏమీ లేదు. చీమా, చిలకా పాయసం వండుకున్నారు. చీమ పాయసంలో పడిపోయి చచ్చింది. చిలకకి ముక్కు కాలింది. చిలకను వెక్కిరించిన రావిచెట్టుకు ఆకులు రాలాయి. రావిచెట్టును చూసి నవ్విన ఏనుగుకు తొండం ఊడిపోయింది. ఏనుగును చూసి వెటకారం చేసిన చెరువుకు నీళ్లు ఎండిపోయాయి. చెరువును చూసి పగలబడిన మాకు బిందెలు అంటుకుపోయాయి. ఇక మమ్మల్ని ఓదార్చడానికి వచ్చిన నీకు కావిడీ అంటుకుపోకూడదా?” అన్నారవి, కడుపు మంట పట్టలేక.

ఈ మాట చెప్పకముందే ఆ మనిషి కావిడిని కింద పారవేశాడు. కావిడిని కిందపెట్టగానే వాళ్ల బుజాలమీది బిందెలు ఊడిపోయాయి. చెరువుకు నీళ్లు వచ్చాయి. ఏనుగుకు తొండం వచ్చింది. చెట్టుకు ఆకులు వచ్చాయి. చిలక ముక్కు బాగైంది. చీమ బతికింది.

అందరూ ఆనందంతో ఆ రోజు పాయసం తాగారు.